© Rootsville.eu

Gouvy is Groovy #39
Festival (blues)
Ferme de la Madelonne Gouvy (05-08-2018)

reporter & photo credits: Paul Jehasse (NL+F)


info organisatie: Gouvy is Goovy


© Rootsville 2018


Reeds de 39ste editie hier in 'La Ferme de La Madelonne' in Goovy. De hoofdaciviteit valt plaats in de grote tent maar ook in de club zelf worden optredens gehouden. Als extra is er zelfs nog een klein podium buiten tussen de grote optredens door. Als eerste in de grote tent krijgen we Sari Schorr & The Engine Room.

Ooit begonnen als backing-vocals voor Joe Louis Walker en Popa Chubby, Sari Schorr's carrière kent een start in 2015 na een optreden in Memphis, een optreden waarbij het publiek onmiddellijk haar kunnen kwam te waarderen. Ze wordt naar de New York Blues Hall of Fame gestuurd en krijgt een soloalbum aangeboden van Mike Vernon zelf, de prachtige "A Force Of Nature" met Iness Sibun op gitaar. Ze wordt erkent als een natuurlijk en onberispelijke zangtalent. Haar stem is super krachtig, husky, gespierd, met ongelooflijke textuur. Ze heeft ook de mogelijkheid om haar stem te transformeren en het bijna smachtend te maken als het nummer "Ordinary Life" waarmee het album wordt afgesloten. Haar vocale vaardigheden zijn echt buitengewoon en zeer persoonlijk! Het begin van een mooi succesverhaal voor deze energieke en charismatische zanger. Met 'Mezzo' doet ze ongetwijfeld denken aan Janis, maar Sari heeft geen vergelijkingspunt nodig, met haar prachtige stem.

We worden gevoed door de reactie van het publiek en alles is mogelijk volgens Sari. "Ik ben dol op sightseeing en geniet van het voorrecht zoveel mensen te ontmoeten die onze liefde voor Blues delen." Een zeer spraakmakende groep die de kleur en het niveau van deze bluesdag naar een hoogtepunt brengt! En dit was het geval met nummers als "Revolution" "Demolition Man" en "Ready For Love", "Rock & Roll" (led Zep), ook "Maybe I'm Foolin '" en "Is not got no Momey.

line up Sari Schorr & Engine Room

Sari Schorr: vocals
Ash Wilson: guitar, vocals
Bob Fridzema: keyboards (ex- King King)
Matt Beale: bass (ex- Stevie Nimmo)
Chris Taggart : drums (Robin Trower)

Vervolgens is het drummen in de club voor Hideaway. De naam "Hideaway" is ontleend aan het nummer "Hide Away" van Freddy King. Een band van meer dan 30 jaar oud, met keyboards en saxofoon, een virtuoze gitaar en succesvolle arrangementen. 'Americana Style', zoals gedefinieerd door de Americana Music Association (AMA), is een hedendaagse muziek waarin elementen van verschillende Amerikaanse muziekstijlen zijn verwerkt, waaronder 'country', 'roots-rock', 'folk' en 'folk'. bluegrass. Hoewel akoestische instrumenten vaak aanwezig en vitaal zijn, gebruikt 'Americana' vaak een complete elektrische band. De combo zal je naar een ritme brengen dat indruk zal maken op het publiek dat duidelijk de richting van het sextet op prijs stelt. Voor Blues, Rhythm and Blues, Rock'n'Roll, Soul, Gospel and Country. Het dak zal er hier af gaan en daar zullen nummers als het funky ‘I’ll Play the Blues For You’ of de sleper 'When Rita Leaves'. En zeker ook met het onvermijdelijke ‘I Shall Not Be Moved’

line up Hideaway

Jean Marie Herman: guitar
Johan Guidée: drums
Patrick Cuyvers: keyboards, Hammond, vocals
Eric Vandekerckhove: bass, vocals
Geeraard Degroote: saxophone, vocals
Ralph Bonte: guitar, vocals

We begeven ons terug richting tent voor Marcus Malone & Innes Sibun Blues Band (US/UK). Marcus Malone werd geboren in Detroit, Michigan. Muzikant ook uit een uitzonderlijke schilderachtige aanwezigheid, hij maakte deel uit van de SANTANA-groep van 1966 tot 1969 en we herinneren ons de nummers Soul Sacrifice, Jingo Lo Ba of Evil Ways in Woodstock. Als zijn nieuwste album "Stand Or Fall" een oproep tot bewapening, doet "A Better Man", uitgebracht in april 2017 en met veel succes, zijn conceptuele titel eer aan als een viering van alles wat Marcus tot een succes maakt. Blues en Rockband, de meest opwindende van Europa.

Voor dit unieke concert in België zal hij worden vergezeld door Innes Sibun, een Brit die net Sari heeft verlaten. In 1993 werd hij uitgenodigd om deel te nemen aan de terugkeer van de band van Robert Plant en van 2004 tot 2007 trad hij in dienst bij musici als Taj Mahal, Johnny Winter en Al Kooper. Hij werd beïnvloed door Wes Montgomery en Joe Pass (twee enorme jazzfiguren) en dit wordt weerspiegeld in zijn samenwerking voor Sari Schorr's album "A Force of Nature". Ze brengen ons prachtige nummers als "Just Another Heartache", "Feelin 'Bad Blues" en "In Your Arms". Als bassit hebben we ook nog een bekend gezicht, met name dat van bassist Roger Inniss.

line up Marcus Malone & Innis Sibun Blues Band

Innes Sibun: guitar, vocals
Marcus Malone: guitar, vocals
Chris Nugent: drums
Roger Inniss: bass

Buiten op het Henri Vestine podium zijn er tussendoor kortere optredens van Little Roman & The Dirty Cats. Deze Little Roman & The Dirty Cats is een Rockabilly & Rock'n Roll underground band die al sinds 2009 bestaat. Live from Hell, de muzikanten van deze band hebben invloeden zoals de rock uit de '50s, punk en zelfs folk. Hun muziek is effectief en hun concerten worden altijd gewaardeerd.
Ze zijn stamgasten hier in 'La Ferme De La Madelonne'. Gisteren sloten ze nog de 20ste editie van Oetsloven Blues af en ook nu zullen ze de temeratuur nog de hoogte inbrengen met nummers als 'Roll Up My Slip' en 'Dog Fever'.

line up Little Toman & The Dirty Cats

Little Roman: guitar, vocals
Arnaud Pemmers: double bass
Bob Solo: drums

Ook in de club gaat het verder en zo wordt het moeilijk om alles te kunnen aanschouwen. Binnen is het de beurt aan Ghalia & The Naphtalines, de groep met wie deze Ghalia het eerst begon op te treden. We kunnen alleen maar trots zijn op onze Amerikaanse "Brusselse" die werd geadopteerd in New Orleans. Haar optredens en dynamiek zijn ondertussen legendarisch geworden.

Met Ghalia & The Naphtalines maken we een sprong in de tijd met nummers uit de hitlijsten van de jaren '40 50 '60'! "As Long As I Move", "Just One More Time" en "The Little Girl's Gone Rockin".Furieuze rhythm 'n blues, rock'n'roll, boogie, en rootsmuziek worden ten, gehore gebacht. Dit deed de club rocken !!! Peter Gunn, All By Myself, Big Sweet Baby, Caldonia en Tough Lover.

Wat een geweldige prestatie en kom niet vertellen dat ze niet weet hoe ze haar Naphthalines moet aanvoeren.
Ze deed het meesterlijk. Ondanks de intense hitte geeft ze ons nog een krachtige versie van "I Rather Go Blind". Een set zoals enkel een 'pro' die kan geven. Vergeet niet dat Ghalia is momenteel onder contract bij Ruff Records en zal spoedig voor zes maand richting New Orleans verhuizen om ginds het uitstekende album "Let The Demons Out" te promoten. Een album dat ze maakte met Johnny Mastro & Mama's Boys. Weerzien in januari 2019!

line up Ghalia & The Naphtalines

Ghalia Vauthier: guitar, vocals
Druss Lecomte: piano
Franck Guetatra: sax
Guy Sculter: guitar
Guillaume Durieux: bass
Mario Zola: drums
Bernard Hoste: trumpet

Terug richting grote tent waar stilaan met de grote kanonnen wordt begonnen. Hier treden rond de klok van 08.30PM Tony Coleman en Henry Carpaneto Quintet aan. Een hoogvlieger op de affiche! Henry Carpaneto werd uitgeroepen tot Beste Europese Blues Pianist met de "Trophy France Blues" en Best European Player Blues "Blues Feelings" magazine. Henry Carpaneto is één van de meest populaire Italiaanse pianisten van dit moment, iemand die vaak Walonnie komt te bezoeken. Luister maar eens naar zijn album "Voodoo Boogie" 2014, waar hij werd begeleid door een groot aantal muzikanten die met de hand werden geselecteerd.

Aan de andere kant, Tony Coleman, naast het feit dat hij bij BB KING drummer was voor 29 jaar, met inbegrip van een album. Hij speelde op podia van de ganse wereld met muzikanten als Albert King, Johnnie, Taylor, Albert Collins, Etta James, James Cotton en vele anderen. TC heeft een herkenbare slag en is een meesterdrummer. Ze spelen "Jupiter", "Blues Come Over", "Baby's Got It".De sfeer is erg warm in deze hitte maar we genieten van een "BB Medley", "Caldonia", "How Blues", "Hook Me Up" Get Ready "en" Nothing But Love".

line up Tony Coleman & Henry Carpaneto Quintet

Tony Coleman: dums, vocals
Henry Carpaneto: keyboards, vocals
Umberto Porcaro: guitar
Pietro Martinelli: bass, vocals
Paolo Maffi: saxophone
Stefano Bergamaschi: trumpet

Nog een laatste keer richting 'club voor de Britse formatie "Wille & The Bandits". Beschouw deze band als het equivalent van de John Butler Trio in Europa. Ze stonden al op Blues Peer en Moulin Blues, openden voor Status Quo en Deep Purple en brengen een mix van folk, rock en blues. Sindsdien toeren ze langs de grootste podiavan Europa en spelen heel vaak voor uitverkochte zalen.
In 2013 kozen ze ervoor om hun eerste live album op te nemen in onze club, in Gouvy. Ondanks de kracht van hun muziek en de bekendheid die ze nu hebben verworven, zijn deze muzikanten eenvoudig gebleven en speelden ze dit jaar zelfs nog op 'DLB on Stage'. Van enigszins stevige bluesrock die soms wel richting rock uitgaat komen ze zo plots uit bij 'Black Magic Woman' van hun landgenoot Peter Green.

line up Wille & The Bandits

Wille Edwards: guitar, lapsteel, vocals
Matt Brooks: bass, vocals
Andrew Naumann: drums, vocals, percussion

Nog een laatste maal richting tent en dan zit deze editie van 'Gouvy is Groovy' er weer op. Als afsluiter krijgen we de uit Frankrijk komende Laura Cox Band. Laura zelf bespeelt een Japanse versie van eenl "Les Paul" met satijnen afwerking. De andere gitarist Mathieu Albiac een Gibson "Les Paul" uit 62. Hij geeft de voorkeur aan de versterker "Marshall" maar Laura aan het merk "Orange"

Opgegroied met de muziek van Johnny Cash en de Dire Straits ontdekte ze geleidelijk de cultuur en muziek van haar Britse vader. Ze begon met gitaar spelen in 2005 toen ze amper 14 was. Ze maakte al vlug carrière op internet door het spelen van covers van rock klassiekers en ontving al vlug de waardering van Joe Bonamassa. Sinds haar debuut op You Tube haalde ze al 39 miljoen clicks. Tocj -h is haar grootste wens op live op te gaan treden en meer ervaring te gaan op doen. Dit is reeds de tweede keer dat ze in Gouvy Festival zal aantreden, eerst in de club, waar ze zelfs twee concerten gaf in 2016 en nu op het grote podium.

Met een onstuimig enthousiasme breekt de hel hier los in de tent met nummers uit haar recente nieuwe album en dit vergezeld door haar drie "oude" medeplichtigen. Beginnen doet ze met het donderende "Hard Blues Shot", "Going Down" van Don Nix, Foxy Lady (ja, Jimi's is er ook) en Bad Luck Blues. Ze laat ons zelfs nummers horen van haar volgende nieuwe album, "Another Game".
Ze brengen ook nog bissers als "Take Me", Good Old Days, "Jumping Jack Flash" en "Heartbreaker" onder anderen. En daarmee is het feest hier definitief ten einde...

line up Laura Cox Band

Laura Cox: guitar, vocals
Mathieu Albiac: guitar, vocals
François C. Delacoudre: bass, vocals
Antonin Guérin: drums

Texte Français

SARI SCHORR & The Engine Room (US/UK) (Chapiteau)
Choriste de longue date pour Joe Louis Walker ou encore Popa Chubby, la carrière de Sari Schorr s’envole en 2015 après une performance à Memphis qui laisse son auditoire béat. Propulsée au New-York Blues Hall of Fame, elle se voit offrir un album solo par Mike Vernon lui-même, le très beau « A Force Of Nature » avec Iness Sibun à la guitare. Elle possède naturellement une technique impeccable de chant, avec une tenue de note remarquable. Sa voix est hyper puissante, rauque, musclée, avec une texture incroyable.

Elle est capable d’asséner des phrases vocales comme un boxeur décrocherait un uppercut à son adversaire. Elle a également la possibilité de métamorphoser sa voix et la faire devenir quasiment langoureuse comme sur le titre « Ordinary Life » qui clôture l’album. Ses capacités vocales sont vraiment hors normes et très personnelles !
Le début d’une belle succes story pour cette chanteuse énergique et charismatique. Avec sa « Mezzo » faisant indubitablement penser à Janis, mais Sari n’a pas besoin de point de comparaison, avec sa voix magnifique qui va vous scotcher assis ou debout où vous serez. Et ce fut le cas, « Revolution » « Demolition Man » et oui un homme a réussi à lui brisé le cœur, honte à lui. « Ready For Love », « Rock & Roll » (led Zep), puis “Maybe I’m Foolin’ » et “Ain’t Got No Momey.

Nous sommes alimentés par la réaction du public et tout est possible dixit Sari. « J'adore faire du tourisme et profiter du privilège de rencontrer autant de personnes qui partagent notre amour des Blues. » Un groupe de très haute volée qui annonce la couleur et le niveau de cette journée Blues!

SARI SCHORR – Chant
ASH WILSON – Guitare / chant
BOB FRIDZEMA – Claviers (ex- King King)
MAT BEABLE – Basse (ex- Stevie Nimmo)
Chris Taggart: batteur (batteur de Robin Trower)

Marcus Malone & Innes Sibun Blues Band (US/UK) (Chapiteau)

Marcus Malone est né à Détroit dans le Michigan. Musicien d’une présence scénique exceptionnelle, il a fait partie du groupe SANTANA de 1966 à 1969 et on se souvient des titres Soul Sacrifice, Jingo Lo Ba ou Evil Ways présents à Woodstock.
Si son dernier album « Stand Or Fall » était un appel aux armes, « A Better Man », sorti en Avril 2017 et acclamé par la critique, est à la hauteur de son titre conceptuel comme une célébration de tout ce qui fait de Marcus un groupe de Blues/Rock, les plus excitants d’Europe.
Pour cet unique concert en Belgique, il sera accompagné d’Innes SIBUN qui lui est anglais et vient de quitter Sari juste signalée ci-avant. En 1993, il est invité à prendre part au retour du band de Robert Plant et, de 2004 à 2007, il se joint à des musiciens tels que Taj Mahal, johnny Winter et Al Kooper.
Il a été influencé par Wes Montgomery et Joe Pass (deux immenses figures du jazz) et cela se ressent dans sa coopération pour le disque de Sari Schorr “A Force of Nature”. . Il nous en présente quelques belle face « Just Another Heartache », Feelin’ Bad Blues et In Your Arms.

Innes Sibun : guitare / chant
Marcus Malone : guitare / chant
Chris Nugent : batterie
Roger Inniss : basse

Tony Coleman & Henry Carpaneto Quintet (US/I) (Chapiteau)

Tony COLEMAN – Batterie/chant
Henry CARPANETO – Claviers/chant
Umberto Porcaro– Guitare
Pietro MARTINELLI – Basse/chant
Paolo MAFFI – Saxophone
Stefano BERGAMASCHI – Trompette

Un groupe de haute volée! Henry CARPANETO a été nommé meilleur pianiste de Blues européen par “Trophées France Blues” et  meilleur Joueur de Blues européen “Blues Feelings magazine”, Henry Carpaneto est un des pianistes italiens les plus populaires travaillant aujourd’hui, qui vient souvent nous rendre visite en Walonnie avec des pointures du Blues. Ecoutez son album « Voodoo Boogie » de 2014, où il a su se faire accompagné par une pléiade de musiciens triés sur le volet. 

D’autre part, Tony COLEMAN, en plus d’avoir été le BATTEUR DE BB KING DURANT 29 ANS dont une plaque témoigne de l’hommage qu’il lui rend en 2004. Il a parcouru les scènes du monde entier avec des musiciens qu’on compte difficilement tant ils sont nombreux : Albert King, Johnnie, Taylor, Albert Collins, Etta James, James Cotton, et beaucoup d’autres. TC a une frappe reconnaissable entre toute et fait partie des maîtres batteurs. Ils jouent « Jupiter », « Blues Come Over », « Baby’s Got It ».
Un très bel album en 2017 : « Take Me As I Am » a vu le jour. Henry a amené avec lui son band italien très relevé et oh combien efficace. L’ambiance est très chaude sous cette canicule, « BB Medley », « Caldonia », « How Blues », « Hook Me Up », Get Ready » et “Nothing Or Love”.

Laura Cox Band (F) (Chapiteau)

Laura Cox – Guitare/chant
Mathieu Albiac – Guitare/Chœurs
François C. Delacoudre – Basse/Choeurs
Antonin Guérin – Batterie

Elle joue sur une guitare japonaise « Bacchus » style « Les Paul », finition satinée qu’il lui correspond bien, Mathieu sur une Gibson « Les Paul » de 62, qu’il a réussi a dégotté à un prix abordable, car rare et ce n’est pas une « SG » même si elle en a la forme. Ce n’est qu’en 63 qu’elles ont été appelée Gibson « SG ». Lui préfère l’ampli « Marshall » mais elle l’ampli « Orange »
Biberonnée au son de Johnny Cash et Dire Straits, Laura découvre peu à peu toute cette culture country, folk et rock grâce à son père anglais, puis commence la guitare en 2005, à l’âge de 14 ans. Elle se fait rapidement une place sur le net grâce à ses reprises de grands classiques du rock et de solos mythiques ; elle recevra d’ailleurs les compliments de la légende du blues, Joe Bonamassa.
Depuis ses débuts sur Youtube en 2008, Laura Cox s’est imposée comme l’une des grandes figures féminines de la guitare sur le géant des vidéos. Les chiffres parlent d’eux-mêmes : plus de 39 millions de vues et 160 000 abonnés sur Youtube
Néanmoins, l’envie de sillonner les routes et de vivre pleinement l’expérience rock & roll étant de plus en plus grande, Laura Cox décide finalement de passer du « virtuel au réel » en fondant son groupe : The Laura Cox Band.
C’est la seconde fois qu’elle se présentera à Gouvy festival, tout d’abord dans le club, où elle mettra le feu lors de deux concerts en 2016 et cette foie, place à la grande scène. Pour ceux qui doute prenez en de la graine, perso je ne doute pas qu’elle va ravir les cœurs et les oreilles. Vous m’en direz des nouvelles!

Une fougue impétueuse tout y passe des morceaux de son tout presque récent nouvel album et très bien accompagnées de ses 3 « vieux » complices, Début tonitruant avec « Hard Blues Shot », « Going Down », Foxy Lady (et oui Jimi est là), Bad Luck Blues. Elle nous fait même découvrir des plages de son tout prochain nouvel album, « Another Game » au « Dobro ».
Ils nous joueront encore, « Take Me », Good Old Days », « Jumping Jack Flash » et Heartbreaker entre autres.

Hideaway (B) (Club)

Jean Marie Herman – Guitare
Johan Guidée – Batterie
Patrick Cuyvers – Claviers/ Hammond/choeurs
Eric Vandekerckhove – Basse/choeurs
Geeraard Degroote – Saxophone/choeurs
Ralph Bonte – Guitare/chant
Les Belges de « Hideaway » nom tiré du morceau de Freddy King « Hide Away », un big band de plus de 30 ans d’existence, avec claviers et saxophone, une guitare virtuose et des arrangements réussis. 
« Style Americana », tel que défini par l'Americana Music Association (AMA), est une musique contemporaine qui incorpore des éléments de divers styles de musique américains, y compris « country », « roots-rock », « folk » et « bluegrass », résultant en un son distinctif roots-based. Alors que les instruments acoustiques sont souvent présents et vitaux, « l’Americana » utilise souvent une bande électrique complète. "
Le combo vous transportera vers une prestation rhythm’n’blues qui ne manquera pas de faire son effet sur un public qui, visiblement, apprécie la direction choisie par le sextet. En avant pour du Blues, Rhythm and Blues, Rock'n'Roll, Soul, Gospel, et Country. Les charpentes vont trembler.

Ghalia & The Naphtalines (B) (Club)

Ghalia Vauthier – Guitare/chant
Druss Lecomte – Piano
Franck Guetatra – Sax
Guy Sculter – Guitare
Guillaume Durieux – Basse
Mario Zola – Batterie
Bernard Hoste – Trompette.

Fier de notre « Bruxelloise » américaine, mississippiennes/nouvelle orléanaise d’adoption qui nous a régalé grâce à son dynamisme qui devient légendaire.
Ghalia and the Naphtalines (retour aux sources pour ce soir au club) est un voyage dans le temps à travers les origines de la musique actuelle en partageant avec vous un set d’enfer composé des meilleurs hits au top des charts dans les années 40′ 50′ 60′ ! « As Long As I’m Moving », « Just One More Time » (reprenez en cœur et ce fut avec conviction), “The Little Girl’s Gone Rockin’”.
Rythmes endiablés et secoués, le rock’n’roll, le boogie, le rhythm’n’blues et la roots music sont mis en avant.  Cela a secoué le club de belle façon !!! « Peter Gunn », « All By Myself », « Big Sweet Baby », ”Caldonia”, “Tough Lover”.
Quelle belle prestation et “qu’on ne vienne pas me dire qu’elle ne sait pas diriger ses Naphtalines ». Elle l’a fait de main de maître, je veux dire de voix de maîtresse. En parlant de la voix par une chaleur aussi intense elle nous livre un « I Rather Go blind » puissant à en faire casser la baraque (club Ferme Madelonne). Le tout a été fait en un set comme une pro qu’elle est.
N’oublions pas que Ghalia est actuellement sous contrat avec l’écurie Ruff et va rejoindre bientôt après ses vacances les « Mama’s Boys » avec lesquels elle tourne toujours pour promouvoir son excellent album commun « Let The Demons Out »
Retour parmi nous en Janvier 2019 qu’on se le dise !

Wille & The Bandits (UK) (Club)

Wille Edwards – Guitare / Electric lap Steel / Chant
Matt Brooks – Basse / Contrebasse électrique / Chœur
Andrew Naumann – Batterie / Percussions / Chœur

Considéré comme l’équivalent du JOHN BUTLER TRIO en Europe, Ce trio offre un mélange de FOLK, ROCK, BLUES. Ils ont été révélés au grand public en ouverture de STATUS QUO et de DEEP PURPLE dans les Zénith de France et à l’Olympia, en première partie de JOE BONAMASSA en juin 2011. Depuis, ils enchainent les tournées sur les plus grandes scènes d’Europe et jouent très souvent à guichets fermés.
En 2013, ils ont choisi d’enregistrer leur premier album live dans notre club, à Gouvy. Malgré la puissance de leur musique et la notoriété qu’ils ont désormais acquise, ces musiciens restent simples et gardent la tête sur les épaules.

Little Roman & The Dirty Cats (B) (Scène Henri Vestine)

LITTLE ROMAN – Guitare / Chant
ARNAUD PEMMERS – Contrebasse
BOB SOLO – Batterie
Little Roman & The Dirty Cats est un groupe de rockabilly/Rock’n roll underground qui existe depuis 2009. En direct de l’Enfer, les musiciens de ce band ont des influences telles que le rockab’ des années ’50, la country, le punk ou encore le folk. Leur musique est efficace et leurs concerts toujours très appréciés.
Ce sont des habitués de la Ferme.